İnsan Beş Bileşenden Oluşan Bir Varlıktır (Deutsch-Türkçe) — Karl Heinz Ohlig

İnsan Beş Bileşenden Oluşan Bir Varlıktır (Deutsch-Türkçe)
Der frühe Islam
Karl Heinz Ohlig
S. 188

Der Mensch ist nach der iranischen Lehre der späten Sassanidenzeit ein Geschöpf, welches sich aus fünf Komponenten zusammensetzt: Körper, Geist (Odem), Seele, Urbild und Fravahr. Der Körper umfasst die materielle Exitenz; der Geist ist verbunden mit dem Wind, dem Ein- und Ausatmen; die Seele, in Verbund mit dem Bewusstsein des Körpers, hört, sieht, spricht und weiß; das Urbild befindet sich in einer Position der Sonne. Der Fravahr ist der Teil, welcher sich in Gegenwart Gottes (Ahuramazda), des Herrn befindet.

Der Mensch wurde in dieser Form geschaffen; denn in den Zeiten des Angriffs des Angereifers (des Gegners Ahuramazdas) sterben die Menschen, und ihr Körper vereinigt sich mit der Erde, ihr Geist mit dem Wind, ihr Urbild mit der Sonne, und ihre Seele geht zu ihrem Fravahr, so dass die Dämonen die Seele nicht vernichten können (285)
Der Fravahr/Frawaschi des Herrschers, sein höheres Selbst, ist der eschatologische Jesus. Er ist als Frawaschi präexistent und lebt in der Gegenwart Gottes. Zu ihm kehrt die Seele des Herrschers nach dem Tode zurück.

—————————————-

Geç Sasani döneminin İran öğretilerine göre insan beş bileşenden oluşan bir varlıktır: beden, ruh (nefes), nefs, arketip ve fıtrat. Beden maddi varoluşu kapsar; ruh rüzgarla, nefes alıp vermekle bağlantılıdır; ruh bedenin bilinciyle bağlantılı olarak işitir, görür, konuşur ve bilir; arketip güneş konumundadır. Fravahr, Tanrı’nın (Ahuramazda), Rab’bin huzurunda olan kısımdır.

İnsan bu biçimde yaratılmıştır; çünkü Öfkeli Olan’ın (Ahuramazda’nın düşmanı) saldırdığı zamanlarda insanlar ölür ve bedenleri toprakla, ruhları rüzgarla, arketipleri güneşle birleşir ve ruhları Fravahr’ına gider, böylece şeytanlar ruhu yok edemez (285).

Hükümdarın Fravahr/Frawashi’si, onun yüksek benliği, eskatolojik İsa’dır. O, Fravaşi olarak önceden vardır ve Tanrı’nın huzurunda yaşar. Hükümdarın ruhu ölümden sonra ona geri döner.
(S.188)
——————
Frawaschi: im Parsismus das dem Gläubigen eigene Unsterbliche, das schon vor seiner Geburt bestand und nach dem Ende seines irdischen Lebens weiter besteht. ********* Frawaschi: Parsizm’de, doğumundan önce var olan ve dünyevi yaşamının sona ermesinden sonra da var olmaya devam eden, inanan kişiye özgü ölümsüzlük. ********** Faravahar veya Farohar, Forouhar, Firavarti, Fravahar ve Farvahar (Farsça فروهر ), Zerdüşt geleneğine göre, doğumdan önce var olan ve kişinin ölümünden sonra da var olmaya devam eden insan ruhunun bir sembolüdür.[1] Bu nedenle, bir tür önceden var olan ruhu sembolize eder (bkz. Faravashi[2] (ayrıca Frawashi[3] ve Fravashi; Farsça فَرَوَشی ) olarak adlandırılan, her erkek ve kadının önceden var olan dişi ruh ikizi), bir İran doktrinine göre, Peygamber’in fiziksel enkarnasyonundan 6000 yıl önce yaratılan ruhsal ikizini de temsil eder.[4] Bu sembol ayrıca İranlılar tarafından dini olmayan bir işaret olarak da kullanılır.[5][6]

Faravahar, Zerdüştlüğün üç temel ilkesinin sembolüdür: iyi düşünme (Farsça پندار نیک , DMG pendār-e nīk), iyi konuşma (Farsça گفتار نیک , DMG goftār-e nīk) ve iyi yapma (Farsça کردار نیک , DMG kerdār-e nīk).

Ancak bu sembol – sıkça yapıldığı gibi – tanrı Ahura Mazda’nın bir imgesi olarak düşünülmemelidir. Herodot’a göre Ahura Mazda’nın hiçbir resmi yoktu, onun için ışık ya da ateş sembolü seçilmişti. Faravahar, Zerdüşt’e göre insanın ruhunda (sürekli bir iç mücadele olarak) işleyen ve ruh ölümlü bedeni terk etmeden önce insanın olgunlaşma sürecini amaçlayan ve (yaşamdaki davranışına bağlı olarak) daha yüksek bir varoluş düzlemine yaklaşabilen karşıt güçleri gösterir (Bazı yazarlar tarafından bu, Ahura Mazda’nın kişiliğindeki iyi/ilahi ilkenin Ahriman’ın kötü/şeytani olanıyla sürekli savaş halinde olduğu şeklinde anlaşılır – etik bir düalizm anlamında da).

Asur tanrısı Aššur ile ilişkilendirilen kanatlı güneş benzerlikler göstermektedir.

Muhtemelen etimolojik olarak Faravahar ile ilişkili olan Faravaschi terimi, insanı Tanrı’ya giden yolda koruyan bir tür koruyucu ruhu ifade eder.