ESKİ SEMİTİK DİLLERİNDE İL” KÖKLERİ (Deutsch -Türkçe)

DIE WURZEL IL”IN ÄLTEREN SEMİTİSCHEN SPRACHEN
(Akkadisch, Ugaritisch, Phönizisch)


Neue Wege Der Koranforschung
Markus Groß
S. 596

Um das Problem des arabischen Gottesnamens in das größer Bild der semitischen Sprachen einordnen zu könen wird im Folgenden die Belgelage in den ältesten Vertretern dieser Sprachgruppe kurz dargestellt. Wie aus dem später behandelten Hebräischen ersichtlich, ist die der arabischen Form zugrundeiliegende Wurzel ‘l-h ihrerseits eine Erweiturung einer zweiradikaligen Wurzel ‘-l, die folgendermaßen ist:

Akkadisch:
ilu (DINGIR) – Gott – Plural ilū oder ilānū (altbabylonisch selten, jungbabylonisch normal); dazu auch lā ilu – feindlicher Gott; ilūtu – Gottheit iltu –Göttin; vergleiche bābilu – babylonisch < bābu – Tor + ilu – Tor Gottes; daneben ilai, ilahi, iluha in keilschriftlihen aramäischen und hebräischen Namen

Ugaritisch:
il – Plural ilm – Gott, Gottheit, Name des Gottis Il; ilt – Göttin

Phönizisch/Altaramäisch:
’L

Altsüdarabisch:
’LH

****************

ESKİ SEMİTİK DİLLERİNDE İL” KÖKLERİ

(Akadca, Ugaritçe, Fenikece)

Tanrı’nın Arapça ismi sorununu Sami dillerinin büyük resmi içine yerleştirmek için, bu dil grubunun en eski temsilcilerindeki durum aşağıda kısaca açıklanacaktır. Daha sonra tartışılacak olan İbranice’den de görülebileceği gibi, Arapça formun altında yatan ‘l-h kökü, aşağıdaki gibi iki radikalli bir ‘-l kökünün uzantısıdır:

Akadca:
ilu (DINGIR) – tanrı – çoğul ilū veya ilānū (Eski Babilce nadir, Genç Babilce normal); ayrıca lā ilu – düşman tanrı; ilūtu – tanrı iltu – tanrıça; karşılaştır bābilu – Babilce < bābu – kapı + ilu – Tanrı’nın kapısı; çivi yazısı Aramice ve İbranice isimlerdeki ilai, ilahi, iluha’nın yanı sıra.

Ugaritçe:
il – çoğul ilm – tanrı, ilah, tanrı Il’nin adı; ilt – tanrıça.

 

Fenikece/Eski Aramice:
‘L

Antik Güney Arapça:
‘LH

Bir cevap yazın